Gerçekten zormuş

Erasmus programı hep hayalimde olan bir programdı.Şimdi ise tam ''Hayaldi gerçek oldu !'' buraya kadar iyi hoş ama cidden zormuş.Daha önce erasmus yapan bir çok kişi ile konuşmuştum.Hepsi başlarda zorlanacağımı ama yine de çok güzel bir program olduğunu söylemişti.Yaşadıkça görüyorum ki cidden haklılarmış.Dilini bilmediğin insanlarla bir arada yaşamak cidden zor.Resmen ''Alamancı'' olduk.Ve alamancılara cidden çok büyük saygı duydum.Adamlar her şeyini bırakıp hiç bilmediği bir yere yerleşiyor.Senelerce orada yaşıyor,çalışıyor.Sadece iki haftadır buradayım belki milyon tane sorunla uğraştım.Belki daha trilyonlar var..Ama çok şükür Allah yar ve yardımcımız oluyor.

Çok yürüyüp kaybolduğumuz için burayı artık epey bir tanıyoruz.Öyle ki geçen gün Zeynep adamın birine yol tarifi yaptı.Adam ingilizce konuşarak bir yer sordu.Zeynep de tarif etti.Birbirlerine teşekkür ettiler falan buraya kadar tamam.Sonra adam bize arkasını döndü bir iki adım ötemizde dikilmeye başladı(Tramvay bekliyoruz :D) Zeynep başladı bak görüyor musun artık yol tarifi edebiliyorum hıh :) diye bir aramızda muhabbete başladık.Adamda yanda bizi dinliyormuş.Bir kaç saniye sonra bize döndü ve ''Siz Türk müsünüz?''dedi.Hemde bilin bakalım hangi dilde ? :D Biz ikimizde şok olduk öyle ki ben dayanamayıp ''Yok artık !''dedim.Meğer adam Türkmüş. O da erasmus ile Romanya'ya gelmiş.Acayip güldük ama ya :D:D

Çevremdeki insanların anlamadığım bir dilde konuşmalarına alıştım artık.Bu bir yönden iyi-Kafanız gereksiz şeylerle dolmuyor- bir yönden kötü-Hiç bir bok anlamıyorsunuz ve bu yüzden salak salak sırıtmak zorunda kalıyorsunuz:)-Çoğu zaman kendimi Rus kanallarında gibi hissediyorum.Etrafımdaki herkes birilerine hızlı hızlı bir şey anlatmaya çalışıyor. Daa,Nuu ve Bine en çok duyduğum kelimeler.Romenler bu üç kelimeyi bol bol kullanıyor.
Da=Evet
Nu=Hayır
Bine=İyi(Sanırım tamam anlamı da var.)

Bazen cidden çok bunalıyorum. Yurt dışında yaşamak cidden zormuş.Çoğu zaman hayatlarına özendiğimiz ''Gurbetçiler'' meğer ne zorluklar yaşamışlar.Evet benim de aklıma şu an düşündüğünüz o atasözü geldi.''Bülbülü altın kafese koymuşlar ille de vatanım!'' demiş.Romanya nereden bakarsan bak bir altın kafes olamaz ama altın suyuna batırılmış olduğu için dıştan bakan kişi durumu anlamıyor.Bence her insan kendi vatanında yaşamalı.Her insanın en çok mutlu olacağı yer şüphesiz ki kendi vatanıdır.Bu yüzden bazen artık vatanımda olmadığım için üzülüyorum( Kendim kaşındım biliyorum tamam :) ) Ama sonra bazı insanların vatanlarından zorla çıkarıldıkları aklıma geliyor.İnsanlar her şeyin güzel olacağına söz veren bir grup ahmak yüzünden savaşlara sürükleniyor.Üzülüyor,insani değerlerini kaybediyor ve ölüyorlar.Güya bir şeylerin düzelmesi umudu ile yapılan savaşlar hiçbir boka yaramıyor.Baştaki durum savaş sonunda daha da beter olup  çıkıyor.Ve binlerce ruhsuz ölü ve yaşayan ölülerle.Hiçbir insan için hatta dünya için artıkhiçbirşeyeskisigibiolmuyor. Ne şanslıyım ki o insanlardan değilim.Kendi hür irademle bu yolu seçtim ve pişman değilim.Allah nasip ederse 3.5 ay sonra tekrar vatanıma sağ salim döneceğim.

Eskiden hatıra defterimiz vardı.Hani arkadaşlarımıza yazı yazdırırdık. Hatta orada klişe bir söz vardı.
''Tıkır tıkır kediler
Miyav miyav dediler
Daha yazacaktım ama
Kalemimi yediler.''

Şimdi bu neden aklıma geldi bilmiyorum.Aman canım size ne  !?! blogbenimyazıyorum:D